عبدالله بن محمد توزی (دائرةالمعارف‌مؤلفان‌اسلامی)ابومحمد عبدالله بن محمد تَوَّزی (م ۲۳۸ق)، از لغویان اهل‌سنت قرن سوم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابومحمد عبدالله بن محمد بن هارون تَوَّزِی بصری قرشی، از موالی قریش بود و از اساتیدی چون اصمعی و ابوعمر جرمی بهره برد و در علوم نحو، لغت و شعر مهارت پیدا کرد، به‌طوری که از ریّاشی و مازنی داناتر بود و از بزرگان اهل‌لغت به شمار می‌آمد. کتاب سیبویه را نزد جرمی خوانده و از ابوعبیده معمّر بن مثنی و دیگران روایت نقل کرده است. مُبرّد از شاگردان اوست. وفات او را بین سال‌های ۲۳۰ تا ۲۳۸ق نوشته‌اند. [۴]
سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۸، ص۱۵۲.
آثاری در زمینه لغت و صرف تالیف کرده که عبارت‌اند از: الامثال، الاضداد، فعلت و افعلت در علم صرف، النوادر و کتاب الخیل و سبقها و اسنانها و شبابها و عیونها و اضمارها و من نسب الی فرسه. [۹]
حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۵، ص۴۴۰.
۲ - پانویس
۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۶۴، برگرفته از مقاله «عبدالله تَوَّزی». رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 238 (قمری) | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | لغویان قرن 3 (قمری) | مولفان قرن سوم
|